Zentuinen vinden we vaak in de buurt van Japanse tempels en kloosters. Ze worden in de Nederlandse taal meestal zentuinen genoemd. De tuin vormt altijd één ruimte, zodat vanuit de meeste punten de hele tuin bekeken kan worden. Moderne zentuinen zijn in het westen populair, en verschillen wat het ontwerp en het gebruik betreft van de Japanse originelen.
Zentuinen en meditatie
Van oorsprong is het een ruimte waar de monniken kwamen om te mediteren, een plek waar de zentuin nog steeds voor gebruik wordt is. In tegenstelling tot veel andere tuinen spelen planten geen belangrijke rol in de tuin, die in ieder geval grind, stenen en zand dient te bevatten. In deze materialen worden met een hark patronen aangebracht: het zand wordt bijvoorbeeld van rimpels voorzien, waardoor het het uiterlijk van golven op de zee zou mee krijgen. Het aanharken van het zand is op zichzelf al meditatief. De grotere stenen in de tuin hebben een symbolische betekenis en verwijzen naar de verschillende hemellichamen en de mensheid.
De moderne zentuin
In het westen is men niet tevreden met alleen maar zand en stenen in zijn tuin. Als er hier een zentuin wordt aangelegd, worden daar ook vaak Japanse planten en bomen in gezet. Omdat de tuin veel grind en rotsen bevat, zijn rotsplantjes ook een goede optie. En het rustige kabbelen van een beekje, waterpartij of fonteintje maakt de tuin nog aantrekkelijker en kan eveneens helpen bij de dagelijkse bespiegelingen. Verder zijn watergongen, decoratieve standbeelden en soms zelfs de traditionele Japanse houten poort (torii) onderdelen van een zentuin die vooral voor de sier wordt aangelegd.