sophie Een Perzische tuin is een zeer oud soort tuinontwerp, dat al voor het begin van onze jaartelling werd aangelegd in het droge en hete Perzië.
Geschiedenis
Van origine stelt deze tuin het paradijs voor en bevat hij de vier elementen die binnen het zoroastrisme belangrijk zijn, namelijk hemel, water, aarde water en vegetatie. In de loop van de tijd is het concept van deze tuin verspreid met de Perzische en islamitische beschavingen tot gebieden zo ver van elkaar verwijderd als Spanje en India. De mooiste Perzische tuinen zijn te vinden in Iran en in India waar de Mughalse overheersers de prachtigste P
erzische tuinen aanleggen. De vorm en de filosofie achter deze tuinontwerpen beïnvloeden vanaf de 18e eeuw ook de tuinarchitectuur van Frankrijk, Engeland en Rusland.
Onderdelen van de Perzische tuin
In deze tuinen vinden we altijd water in de vorm van een vijver of een ‘qanat’, een lang betegeld kanaal dat vaak in verbinding staat met een lokale waterbron. Bloemstruiken, bomen en pergola’s met plantenranken zorgen voor schaduw, en grasvelden leveren een aangename plek om uit te rusten. Ook kunnen er muren en prieeltjes in en rond de tuin aangebracht om privacy te creëren. Fruitbomen in grote Perzische tuinen zorgen bovendien voor een aangename versnapering voor de bezoekers.
